جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به دلیل فرضیات محدود کننده ای که مدل های سنتی ارزیابی سهام به همراه دارند، در این مقاله برای ارزش گذاری سهام عادی از مدل سود باقیمانده حسابداری استفاده شده است. این مدل شکل تعدیل یافته مدل تنزیل سود تقسیمی (DDM) است که در آن فرض وجود رابطه ثابت بین داده های حسابداری و سودهای تقسیمی آتی و سیاست تقسیم سود مشخص اعمال نمی گردد. در این مدل ارزش دفتری و عایدات نقش تعیین کننده ای ایفا می کنند. مدل سود باقیمانده با ارزش دفتری (خالص دارایی ها) آغاز می شود و تعدیل رو به بالا یا رو به پایین آن منعکس کننده سوددهی مورد انتظار آن دارایی ها است. نسبت قیمت به عایدات (P/E) تابعی از تغییرات مورد انتظار در سوددهی آتی و نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B) تابعی از سطح مورد انتظار در سوددهی آتی است. بر اساس پیش بینی مدل فیرفیلد (Fairfield, 1994) و نتایج به دست آمده در این پژوهش،P/B  همبستگی مثبتی با بازده حقوق صاحبان سهام آتی دارد و P/E با رشد عایدات همبستگی مثبتی دارد. شواهد تجربی نشان می دهند که ترکیبات مختلف P/B-P/E با الگوهای سوددهی آتی در ارتباط هستند. این نتایج موید مدل مورد استفاده می باشند.